भौतिकशास्त्र परिभाषा कोश

n. (the study of the relation between electricity and chemical change) विद्युतरसायनशास्त्र (न.)

n. Elec. Eng., etc. (a conductor, as a metallic substance or carbon, used to establish electrical contact with the nonmetallic portion of a circuit) इलेक्ट्रोड (पु.)

इलेक्ट्रोड धारा

इलेक्ट्रोडहीन विमोच, इलेक्ट्रोडहीन विमोच (विद्युन्मोच)

n. विद्युतनिक्षेप (पु.) v.t. विद्युतनिक्षेपित करणे

n. Met. विद्युतनिक्षेपण (न.)

n. विद्युत विघटन (न.)

adj. (of or relationg to electrodynamics) विद्युतगतिकीय

n. (a branch of physics that deals with the effects arising from the interactions of the electric currents with magnets, with other currents, or with themselves) विद्युतगतिकी (स्त्री.), विद्युतगतिशास्त्र (न.)

n. विद्युत डायनामोमीटर (पु.)

n. (also electroendosmose) Chem. विद्युत अंतःपरासरण (न.)

v.t. (to form by electrodeposition on mould) विद्युतरूपण करणे

n. Met., etc. विद्युतरूपण (न.)

adj. विद्युतगतिज

(as, the movement of particles under the influence of an applied electric field) विद्युतगतिज परिणाम (पु.अ.व.)

(also called zeta potential) Chem. विद्युतगतिज विभव (सं. ζ)

n. विद्युतदीप्ति (स्त्री.)

adj. विद्युतदीप्तिशील

v.t. (to subject to electrolysis) –चे विद्युत अपघटन करणे

n. Chem. विद्युत अपघटन (न.)